این ترم پایان ترم فشرده ای دارم. ۵ روزه ۱۵ واحد امتحان دارم. ۱۲ واحدش را گذرانده ام حالا فردا آخرین امتحان است. چهار امتحان گذشته آنهایی که انتظار سخت بودن داشتم آسان بودند و آن هایی که انتظار آسان بودم داشتم واقعا سخت بودند. سال آخر دانشگاه حال دیگری دارم و کم کم دارم با علم و صنعت خداحافظی می‌کنم.
اتفاقات خوبی درحال رخ دادن است. هر چه به علت اتفاقات زندگی بیشتر دقت می کنم حقایق بیشتری نمایان می‌شود.
پدیده‌ی جالبی که امروز و بعد از امتحان آزمایشگاه شبکه متوجه شدم. استاد درس امروز پاک بداخلاق شده بود و رفتاری خارج از انتظار داشت. رفتاری که با رویه قبلی اش متضاد بود. استاد دیگری هم همین اتفاق برایش افتاده بود. سر جلسه ارائه پروژه ها یک روز خیلی اشکال گرفت و دعوا کرد اما روز دیگر آرام بود و با صبر و آرامش ارائه ها را دنبال می‌کرد.
چهارشنبه روز خوبی می‌خواست باشد. صبح قرار بود برویم پارک علم و فناوری پردیس. بعد جلسه انتقال تجربه با مدیر شتابدهنده معنا و بعد هم افتتاح مرکز نوآوری نیترو.
صبح بیدار شدم و سریع ساعت را نگاه کردم و در عرض ۵ دقیقه از راهی سردر شدم تا سوار اتوبوس بشم. تقریبا ۴۵ دقیقه بعد از رسیدن من حرکت کردیم! راه طولانی بود. هر چند صحبت‌هایم با علی صفرپور بسیار راهگشا بود و بهره‌مند شدم. وارد پارک شدیم. ساختمان‌های مریخی توصیفیست که از معماری پارک می‌توانم داشته باشم. انگار اینجا جای زندگی آدمی‌زاد نیست. رفتیم سالن جلسات مدیریت و یک بنده خدایی آمد و کلیپ پخش کرد و تاریخچه ای گفت. بنده خدای دیگری آمد و کمی به سوال ها پاسخ داد. مشخص بود که روند کار برای بچه ها واضح نشده است. ارائه و پرسش و پاسخ ضعیف بود. یا خیلی کلی بود یا خیلی شخصی.