همچنان در مورد ساختار گره‌گشای علم و صنعت مهندسی کامپیوتر فکر می‌کنم. از مدت‌هاست که مشغول این موضوع هستم و در برهه‌هایی مطالبی نوشته ام.

شاید زیرپوست هیجان انگیز ترین پروژه های ایرانی از اولین مطالبم باشد که از تجربه نمایشگاه الکامپ بدست آوردم. در پایکان از اینور سعی کردم یک نمونه از ستاد اجرایی این ساختار را مدل کنم. هر چند نقص‌های جدی بهش وارده اما یه دید در لایه دیگه‌ای رو میده. مهندسی مسافرکشی - آینده‌ی مهندسی کامپیوتر این است؟ مطلبیست که اشتباه رایج اجتماع در مورد رشته مورد علاقه ام را تشریح می‌کند و از ملزوماتی صحبت کردم. گره لاینحل جدید گفته‌ی کمیل است که لازمه دعوت دیگران رو به انتها رسیده بودن دعوت کننده میدونه. در ما خودمان را انکار میکنیم... مشکل فرهنگی مهمی را مطرح کرده ام که احتمالا گردنه اجرایی ساختار خواهد بود. 

گویا راهی جز نمونه‌سازی این ساختار و آزمایش آن باقی نمانده است...